Arĝento iam estis la plej ofta metala materialo ĝis la mezo de la 1930-aj jaroj, kiam ĝi estis la ĉefa reflekta filmmaterialo por precizaj optikaj instrumentoj, tipe kemie tegitaj en likvaĵo. La likva kemia tegmetodo estis uzata por produkti spegulojn por uzo en arkitekturo, kaj en ĉi tiu apliko tre maldika tavolo de stano estis uzata por certigi, ke la arĝenta filmo estis ligita al la vitra surfaco, kiu estis protektita per la aldono de ekstera tavolo de kupro. En eksteraj surfacaj aplikoj, la arĝento reagas kun oksigeno en la aero kaj perdas sian brilon pro la formado de arĝenta sulfido. Tamen, pro la alta reflektiveco de la arĝenta filmo tuj post tegaĵo kaj la fakto, ke arĝento vaporiĝas tre facile, ĝi ankoraŭ estas uzata kiel ofta materialo por mallongdaŭra uzo de komponantoj. Arĝento ankaŭ ofte estas uzata en komponantoj, kiuj postulas provizorajn tegaĵojn, kiel ekzemple interferometraj platoj por kontroli platecon. En la sekva sekcio, ni pli detale traktos arĝentajn filmojn kun protektaj tegaĵoj.
En la 1930-aj jaroj, John Strong, pioniro en astronomiaj speguloj, anstataŭigis kemie produktitajn arĝentajn filmojn per vapor-kovritaj aluminiofilmoj.
Aluminio estas la plej ofte uzata metalo por tegaĵo de speguloj pro ĝia facileco de vaporiĝo, bona ultraviola, videbla kaj infraruĝa reflektiveco, kaj ĝia kapablo forte adheri al plej multaj materialoj, inkluzive de plastoj. Kvankam maldika oksida tavolo ĉiam formiĝas sur la surfaco de aluminiaj speguloj tuj post tegaĵo, kio helpas malhelpi plian korodon de la spegula surfaco, la reflektiveco de aluminiaj speguloj ankoraŭ iom post iom malpliiĝas dum uzo. Ĉi tio estas ĉar dum uzo, precipe se la aluminia spegulo estas tute eksponita al ekstera laboro, polvo kaj malpuraĵo neeviteble kolektiĝas sur la spegula surfaco, tiel reduktante la reflektivecon. La funkciado de plej multaj instrumentoj ne estas grave trafita de eta malpliiĝo de reflektiveco. Tamen, en tiuj kazoj kie la celo estas kolekti la maksimuman kvanton da lumenergio, ĉar estas malfacile purigi aluminiajn spegulojn sen difekti la filman tavolon, la tegitaj partoj estas periode re-tegitaj. Ĉi tio validas precipe por grandaj reflektaj teleskopoj. Ĉar la ĉefaj speguloj estas tre grandaj kaj pezaj, la ĉefaj speguloj de la teleskopo kutime estas re-tegitaj ĉiujare per tegaĵmaŝino speciale instalita en la observatorio, kaj ili kutime ne estas rotaciitaj dum vaporiĝo, sed anstataŭe pluraj vaporiĝfontoj estas uzataj por certigi homogenecon de la filmdikeco. Aluminio ankoraŭ estas uzata en la plej multaj teleskopoj hodiaŭ, sed kelkaj el la plej novaj teleskopoj estas vaporigitaj per pli progresintaj metalaj filmoj, kiuj inkluzivas arĝentan protektan tegaĵon.
Oro estas probable la plej bona materialo por tegaĵo de infraruĝaj reflektaj filmoj. Ĉar la reflektiveco de oraj filmoj rapide malpliiĝas en la videbla regiono, praktike oraj filmoj estas uzataj nur je ondolongoj super 700 nm. Kiam oro estas tegita sur vitro, ĝi formas molan filmon, kiu estas sentema al difekto. Tamen, oro forte adheras al kromaj aŭ nikelo-kromaj (rezistaj filmoj enhavantaj 80% nikelon kaj 20% kromon) filmoj, do kromo aŭ nikelo-kromo ofte estas uzata kiel interaĵa tavolo inter la ora filmo kaj la vitra substrato.
La reflektiveco de rodio (Rh) kaj plateno (Pt) estas multe pli malalta ol tiu de la aliaj metaloj menciitaj supre, kaj ili estas uzataj nur en tiuj kazoj, kie ekzistas specialaj postuloj pri korodrezisto. Ambaŭ metalaj filmoj firme algluiĝas al la vitro. Dentaj speguloj ofte estas kovritaj per rodio, ĉar ili estas eksponitaj al tre malbonaj eksteraj kondiĉoj kaj devas esti steriligitaj per varmo. Rodia filmo ankaŭ estas uzata en la speguloj de iuj aŭtoj, kiuj ofte estas antaŭaj reflektoroj, kiuj estas sur la ekstero de la aŭto, kaj estas sentemaj al vetero, purigaj procezoj kaj ekstra zorgo dum purigado. Pli fruaj artikoloj notis, ke la avantaĝo de rodia filmo estas, ke ĝi ofertas pli bonan stabilecon ol aluminio filmo.
–Ĉi tiu artikolo estas publikigita defabrikanto de vakuaj tegaĵmaŝinojGuangdong Zhenhua
Afiŝtempo: 27-a de septembro 2024