As propiedades electrónicas das películas delgadas son significativamente diferentes das dos materiais a granel, e algúns efectos físicos que se mostran nas películas delgadas son difíciles de atopar nos materiais a granel.
Para os metais a granel, a resistencia diminúe debido a unha diminución da temperatura. A altas temperaturas, a resistencia diminúe só unha vez coa temperatura, mentres que a baixas temperaturas, a resistencia diminúe cinco veces coa temperatura. Non obstante, para as películas delgadas, é completamente diferente. Por unha banda, a resistividade das películas delgadas é maior que a dos metais a granel e, por outra banda, a resistividade das películas delgadas diminúe máis rápido que a dos metais a granel despois de que diminúa a temperatura. Isto débese a que, no caso das películas delgadas, a contribución da dispersión superficial á resistencia é maior.
Outra manifestación da condutividade anormal dunha película delgada é a influencia do campo magnético na resistencia da película delgada. A resistencia dunha película delgada baixo a acción dun campo magnético externo é maior que a dun material tipo bloque. A razón é que cando a película avanza ao longo da traxectoria en espiral, sempre que o raio da súa liña en espiral sexa maior que o grosor da película, os electróns dispersaranse na superficie durante o proceso de movemento, o que resulta nunha resistencia adicional, o que leva a que a resistencia da película sexa maior que a do material tipo bloque. Ao mesmo tempo, tamén será maior que a resistencia da película sen a acción dun campo magnético. Esta dependencia da resistencia da película do campo magnético chámase efecto de magnetorresistencia, que se usa normalmente para medir a intensidade do campo magnético. Por exemplo, as células solares de película delgada a-Si, CulnSe2 e CaSe, así como Al203 CeO, CuS, CoO2, CO3O4, CuO, MgF2, SiO, TiO2, ZnS, ZrO, etc.
Data de publicación: 11 de agosto de 2023