Ponieważ filtrów, podobnie jak każdego innego produktu wytworzonego przez człowieka, nie można wyprodukować dokładnie według specyfikacji podanych w instrukcji, należy podać pewne dopuszczalne wartości. W przypadku filtrów wąskopasmowych głównymi parametrami, dla których należy podać tolerancje, są: długość fali szczytowej, transmitancja szczytowa i szerokość pasma, ponieważ w prawie wszystkich zastosowaniach im wyższa transmitancja szczytowa, tym lepiej, a zazwyczaj wystarczy podać jej dolną granicę. W przypadku tolerancji długości fali szczytowej istnieją dwa główne aspekty. Pierwszym jest jednorodność długości fali szczytowej na powierzchni filtra. Zawsze będzie pewna zmienność, choć bardzo mała, na całej powierzchni filmu, ale należy podać granicę. Drugim jest błąd pomiaru średniej długości fali szczytowej na całej powierzchni filtra. Ten tolerancja jest często dodatnia, dzięki czemu filtr można zawsze przechylić, aby dostosować go do prawidłowej długości fali. Dla danej szerokości pasma, wielkość przechyłu dozwolonego w dowolnym zastosowaniu będzie w dużym stopniu określana przez średnicę i pole widzenia układu, ponieważ wraz ze wzrostem kąta przechyłu, zmniejsza się pełny zakres kątów padania, jakie filtr może zaakceptować.
Szerokość pasma filtru powinna być również określona i mieć przypisany limit, ale ze względu na trudności w dokładnym kontrolowaniu szerokości pasma, zazwyczaj nie jest możliwe ścisłe ograniczenie szerokości pasma, a limit powinien być tak szeroki, jak to możliwe, na ogół nie mniejszy niż 0,2 wartości skalibrowanej, chyba że istnieją specjalne wymagania w tym zakresie.
Innym ważnym parametrem w indeksie wydajności optycznej jest odcięcie w obszarze odcięcia, które można zdefiniować na kilka różnych sposobów, albo jako średnią transmisję w całym zakresie, albo jako absolutną transmisję w całym zakresie przy dowolnej długości fali, z których oba mogą dać górny limit. Pierwszy jest często stosowany, gdy źródłem interferencji jest widmo ciągłe, drugi do źródła liniowego, w którym to przypadku należy podać zastosowaną długość fali, jeśli jest znana.
Inną, zupełnie inną metodą określania wydajności filtra jest wykreślenie maksymalnej i minimalnej obwiedni zmienności przepuszczalności wraz z długością fali. Wydajność filtra nie może wykraczać poza obszar objęty obwiednią; ważne jest, aby określić również kąt akceptacji filtra. Ten typ metryki jest bardziej jednoznaczny niż pierwszy wymieniony powyżej, jednak jedną wadą tego opisu metryki jest to, że metoda opisuje każde łącze w wartościach bezwzględnych, co może być bardzo wymagające, gdy użycie wartości średniej może być w sam raz. Ponadto nie można zaprojektować testu w celu ustalenia, czy filtr spełnia ten typ metryki bezwzględnej, a ograniczona szerokość pasma instrumentu testowego ostatecznie ma wpływ. Dlatego jeśli filtry mają być opisane w ten sposób, zaleca się uwzględnienie uwagi, że wydajność filtra opisana dla każdej długości fali jest średnią wydajności w określonych odstępach czasu. Ogólnie rzecz biorąc, opisy metryk wydajności optycznej zostały wykonane z niewielką potrzebą dodatkowych subskrypcji. W każdym zastosowaniu elementy te będą miały różny stopień ważności, a każdy przypadek należy w dużym stopniu rozpatrywać w kontekście jego własnych celów. Oczywiste jest, że w tej dziedzinie ważne jest, aby praca projektanta systemu była ściśle zintegrowana z pracą projektanta filtrów.
– Artykuł ten został opublikowany przezproducent maszyn do powlekania próżniowegoGuangdong Zhenhua
Czas publikacji: 28-09-2024