Ĉar filtriloj, kiel ajna alia homfarita produkto, ne povas esti fabrikitaj por precize kongrui kun la specifoj de la manlibro, kelkaj permesitaj valoroj devas esti deklaritaj. Por mallarĝbendaj filtriloj, la ĉefaj parametroj por kiuj toleremoj devus esti donitaj estas: pinta ondolongo, pinta transmitanco kaj bendlarĝo, ĉar en preskaŭ ĉiuj aplikoj ju pli alta la pinta transmitanco des pli bone, kaj kutime sufiĉas deklari ĝian malsupran limon. Por pinta ondolongo-toleremo estas du ĉefaj aspektoj. La unua estas la homogeneco de la pinta ondolongo super la surfaco de la filtrilo. Ĉiam estos iu vario, kvankam tre malgranda, trans la filmo, sed limo devas esti donita. Due, la eraro en mezurado de la meza pinta ondolongo super la tuta areo de la filtrilo. Ĉi tiu permeso ofte estas pozitiva, tiel ke la filtrilo ĉiam povas esti klinita por adaptiĝi al la ĝusta ondolongo. Por difinita bendlarĝo, la kvanto de kliniĝo permesita en iu ajn apliko estos grandparte determinita de la diametro kaj vidkampo de la sistemo, ĉar kiam la kliniĝangulo pliiĝas, la plena gamo de incidaj anguloj, kiujn la filtrilo povas akcepti, malpliiĝas.
La bendlarĝo de la filtrilo ankaŭ devus esti specifita kaj al ĝi oni donu al ĝi iom da permeso, sed pro la malfacileco tre precize regi la bendlarĝon, kutime ne eblas tre strikte limigi la bendlarĝon, kaj la permeso devus esti kiel eble plej larĝa, ĝenerale ne malpli ol 0,2-oble la kalibrita valoro, krom se ekzistas speciala postulo por tio.
Alia grava parametro en la optika rendimenta indico estas la fortranĉo en la fortranĉa regiono, kiu povas esti difinita laŭ pluraj malsamaj manieroj, aŭ kiel la meza transmitanco tra la tuta intervalo, aŭ kiel la absoluta transmitanco tra la tuta intervalo ĉe iu ajn ondolongo, ambaŭ el kiuj povas doni supran limon. La unua ofte estas aplikata kiam la fonto de la interfero estas kontinua spektro, la dua al linia fonto, en kiu kazo la aplikita ondolongo, se konata, devus esti deklarita.
Alia tute malsama metodo por deklari la rendimenton de filtrilo estas desegni la maksimumajn kaj minimumajn kovertojn de la vario de transmitanco kun ondolongo. La rendimento de la filtrilo ne devas fali ekster la regiono kovrita de la koverto; gravas, ke la akcepta angulo de la filtrilo ankaŭ estu deklarita. Ĉi tiu tipo de metriko estas pli eksplicita ol la unua menciita supre, tamen unu manko de ĉi tiu metrika priskribo estas, ke la metodo priskribas ĉiun ligon per absolutaj terminoj, kio povas esti tre postulema kiam oni uzas la averaĝan valoron, kiu eble estas ĝuste ĝusta. Plue, ne eblas desegni teston por determini ĉu filtrilo plenumas ĉi tiun tipon de absoluta metriko, kaj la limigita bendlarĝo de la testinstrumento fine havas efikon. Tial, se filtriloj estos priskribitaj tiel, estas rekomendinde inkluzivi noton, ke la filtrila rendimento priskribita ĉe ĉiu ondolongo estas averaĝo de la rendimento je certaj intervaloj. Ĝenerale, priskriboj de optikaj rendimentaj metrikoj estis faritaj kun malmulta bezono de aldonaj subesprimoj. En iu ajn apliko ĉi tiuj elementoj montros diversajn gradojn de graveco, kaj ĉiu kazo devas grandparte esti konsiderata laŭ siaj propraj celoj. Estas klare, ke en ĉi tiu kampo gravas, ke la laboro de la sistemdizajnisto estu proksime integrita kun tiu de la filtrildizajnisto.
–Ĉi tiu artikolo estas publikigita defabrikanto de vakuaj tegaĵmaŝinojGuangdong Zhenhua
Afiŝtempo: 28-a de septembro 2024